شهید محمداسماعیل رفیعی در سال 1332 در روستای ماهورزان به دنیا آمد. شهدای گران‌قدر ما دعوی عشق داشتند و سر و سامان صوری و ظاهری و دنیاداری را هرگز قبول نداشتند. شهدای عزیز ما عشق به خدا و عشق به ارزش‌ها را باور داشتند و به خاطر آن باور، عاشقانه سوی معشوق شتافتند. اسماعیل، از آن‌ها بود که ترک دنیا کرد و الفت با خدا داشت. در روستای ماهورزان به دنیا آمد. در همان روستا به مدرسه رفت، پدر او، رضا به وجود اسماعیل افتخار می‌کرد که او اهل نماز و عبادت است. اسماعیل در خانواده‌ای مذهبی رشد کرد. او در سال 1355 ازدواج کرد و در هنگام شهادت چهار فرزند داشت.

زمانی که حرکت مردم در انقلاب شروع شد، اسماعیل جوان بود و برومند و عاشق حضور در تظاهرات و شعار علیه رژیم. تا این که جنگ آغاز شد و غیرت اسماعیل به گونه‌ای بود که نمی‌توانست خانه‌نشین شود. به سوی جبهه روانه شد و دو مرحله داوطلبانه به منطقه جنگی جنوب رفت. بار سوم حضور اسماعیل در جبهه کردستان و سقز بود که در گردان جندالله سقز داوطلبانه خدمت می‌کرد.

 آخرین جملات او قبل از اعزام این بود: سپاس خداوندی که مرا در زمان اوج عظمت و دین اسلام آفرید و به من آموخت که دنباله‌رو راه حسین(علیه السلام) باشم. بنده به عنوان یک فرد کوچک جامعه به شما سفارش می‌کنم که مبادا دست از اسلام بردارید. بسیجی دلاور در بیست و هفتم آذرماه سال 1361 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در جاده سقز - سنندج به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد تا سال‌ها بعد میزبان برادر شهیدش- براتعلی - که در سال 1365 به شهادت رسید، باشد.